با حالتی اعتراض آمیز به موجودیت خدا از اینکه بارها دعا کرده ولی به آنچه خواسته تا کنون دست نیافته لب به شکایت گشود… من بارها با این نگرش افراد در سوبرداشت از موجودیت خدا روبرو شده ام و تلاش کرده ام به آنها بگویم خداوند انسان نیست و تحت تاثیر کلمات، گریه ، زاری و التماس های ما احساساتی نمی شود.

وقتی در حال رانندگی هستی و یک دفعه متوجه می شوی که ماشینت دچار مشکل شده چه عکس العملی نشان می دهی؟ آیا به گریه و زاری می افتی؟آیا در برابر ماشینت زانو زده و التماس می کنی که درست شود! و اگر درست نشود، شروع به شکوه و گلایه می کنی که چرا تو صدای مرا نمی شنوی و چرا دلت به حالم نمی سوزد و چرا متوجه نیستی که من باید به مقصد و هدفم برسم، پس چرا راه نمیروی؟؟؟ آیا عکس العمل شما اینگونه است؟ قطعا نه !

شما دست روی دست نمی گذاری و نمی گویی انشااله درست می شود . زیرا می دانی مشکل در سیستم است. بنابراین تمام احتمالات برای رفع مشکل را یک به یک بررسی می کنی.

خداوند در سیستم جهانی که آفریده به هیچ وجه دخالت نمی کند، بلکه مسئولیت تمام و کمال حل مشکلات زندگی به عهده خود انسانها گذاشته شده است. شما به واسطه نیرویی که خداوند در درونتان قرار داده، می توانید مشکلات و چالش های زندگی را حل کرده و برای رسیدن به اهدافتان طبق برنامه ریزی و قدرت ذهن ناخودآگاه عمل کنید و در واقع شما به همان میزان قدرت در درونتان دارید که خداوند در خلق جهان دارد اگر از این نیرو استفاده کنید و به آن آگاه باشید.

تمام اتفاقات زندگی ما بدون استثناء نتیجه باورها و فرکانس‌های خودمان است. در جهانی با چنین اصل مشخصی‌، تنها راه تغییر هر شرایطی‌، ایجاد تغییر در باورهای‌ خودمان است به میزانی که شخصیت ما تغییر می کند روند زندگی ما بهتر می شود و سیستم جهان بر مبنای آنچه خداوند بنا نهاده در بهترین و عادل ترین شکل ممکن است و خداوند به هیچ کس ظلم نمی کند و هر ظلمی به انسان می رسد از جانب خودش و نتیجه افکار ، احساس و رفتار و تصمیمات خود اوست.

نویسنده : لیلا امیری نسب